ایـــــن روزهـــــا کــــه زمـــزمـــه ی یـــــار می کنم

                                خــــیــــــلی هـــــــــوای دیـــــدن دلـــــدار می کنم

در مــــــــــاه مـــغـــفـــرت نـــشـــد آقـــــــا ببینمت

                                بـــــــــر بـــی لــیـــاقـــتـــی خـــود اقــــرار می کنم

یــــــک بــــــار هـــم نــــشـــد بـــنــشـیــنم کنار تو

                                از بـــــس کـــــه بــــر مــعــاصـی ام اصرار می کنم

ایـــن نــفـــس ســرکش از چـــه رهـایم نمی کند؟!

                                ایــــن چـــــه گــنـــاهـی است کـه تـکرار می کنم؟!

بــــــــار خــطــــا کـُــمـِـــیـــت مــرا لــنـــگ می کند

                                طــــیّ طـــــــریــــق را، ز چــــه دشــــوار می کنم؟!

ایـــن «تــحـبـس الدّعا» شدنم بی سبب که نیست

                                از بــــس کــــه رو بــــه ســفـــره ی اغـیـار می کنم

گــفــتــــم بــــه خـــود کـــه حـــداقل ای کریم شهر

                                یــک شــب کــنـــار ســـفـــره ات افـــطــار می کنم

فــهــمــیـــده ای بـــه درد تــــو آقـــــــــــا نمی خورم

                                زیـــــرا خــــــلاف امــــــر تـــــو رفــــــتــــــار می کنم

مـــــــن نــــوکـــر تـــــــو هــســتـم و محتاج لطف تو

                                خـــــــود را بــــه تــــو هـــمـیــشــه بدهکار می کنم

دل را کــــه حــجـــم مــعــصـــیــت آن را گرفته است

                                با اشـــک هــــای روضــــه ســـبـــک بـــــار می کنم

خــــــــون جـــگـــر ز دیـــــده ســــرازیـــــر می شود

                                وقـــتـــی کــــه یـــــــاد کـــوچـــه و دیـــوار می کنم

ســـیـــلی ز روی پـــوشــیـــه دردش چگونه است؟!

                                ایــــن درد را بـــــه جــــان خــــود اظـــهــار می کنم